نکته های خوب در مورد انگلیسی

به نام خدا

گرامر درس اول زبان سال سوم متوسطه

گرامر درس اول زبان انگليسي                سال سوم آموزش متوسطه

عبارت هاي اسمي (Noun clauses)

1– به يك گروه از كلمات مرتبط به هم كه يك فاعل و فعل دارد clause يا قضيه يا عبارت مي گويند.
2 – يك Noun clause در يك جمله مانند يك اسم عمل مي كند. به همين دليل به آن قضيه اسمي مي گويند.

  اكنون به چند مثال از اين مورد توجه كنيد:

من نمي دانم او چه وقت منزل را ترك كرد.

I don’t know when she left home. (قضيه اسمي)Noun clause

من نمي دانم چه كسي نامه ها را تايپ مي كند.

I don’t know who types the letters.( Noun clause)

او مي داند من ديروز چه كسي را ملاقات كردم

She knows whom I met yesterday.( Noun clause)

آنها (ايشان) مي دانند من كجا زندگي مي كنم.

They know where I live. (Noun clause)

3 – همانطور كه در مثال هاي بالا مشاهده مي كنيد عبارت هاي اسمي با كلماتي مانند when (چه وقت)، who (چه كسي)، whom(چه كس را) و where(كجا) آغاز مي شوند. اين كلمات در اينجا نقش حرف ربط را دارند كه قضيه اسمي را به بقيه جمله وصل مي كنند

2) كاربرد be going to

1 – فعل be going to به معناي قصد داشتن يا خواستن مي باشد.
2 – فعل be going to معمولاً براي بيان اينكه كاري بخواهد در آينده انجام بگيرد به كار مي رود. اكنون به چند مثال توجه كنيد:
من قصد دارم امشب اينجا بمانم (من مي خواهم امشب اينجا بمانيم)

I am going to stay here to night.

او قصد دارد فردا يك نامه بنويسيد.

She is going to write a letter tomorrow.

او قصد دارد اتومبيلش را بشويد.

He is going to wash his car.

ما قصد داريم در يك رستوران شام بخوريم.

We are going to have the diner in a restaurant to night.

من معمولاً با اتوبوس به مدرسه مي روم اما امروز قصد دارم يكشنبه فوتبال بازي كنيم.

I usually go to school by bus but today I am going to go by taxi.

3 – مشاهده مي كنيد كه بعد از فعل (am/is/ are going to) فعل به صورت ساده مي آيد و كاري را كه قصد داريم در آينده انجام دهيم، بيان مي كند.