احادیثی از معصومین (علیهم السلام)
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
إنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ: مَنْ شُغِلَ بِذِکرِی عَنْ مَسألَتِی أعْطَیتُهُ أفْضَلَ مَا أُعْطِیَ مَنْ سَأَلَنِی. کافی، ج 2، ص 501, ح3
خداوند متعال می‌فرماید: هر کس یاد من او را از خواستن از من باز دارد، به او برترین چیزی که به درخواست کنندگانم عطا می‌کنم خواهم داد.
God, the Almighty, has said : If one is kept by My remembrance from asking something of Me, I will bestow upon him the best of whatever I have bestowed upon those that ask Me to
میانه‌روی
امام علی علیه السلام:
ما عالَ إمْرَئٌٌ اِقتَصَدَ.
هر کس میانه‌روی کند، فقیر نشود.
He who is moderate shall not taste poverty
وسائل الشیعه، ج 9، ص 403
شیعه واقعی
امام صادق علیه السلام:
شیعَتُنا الّذینَ إذا خَلَوْا ذَکَرُوا اللهَ کَثیراً.
شیعیان ما آنانند که در خلوت خود خداوند را بسیار یاد می‌کنند.
Our true followers are those who, when they are alone, remember Allah very frequently
بحار الأنوار، ج 93، ص 162
برتری منتظران ظهور
امام سجّاد علیه السلام:
یا أبا خالِد! إنَّ أهْلَ زَمانِ غَیْبَتِهِ، القائِلیِنَ بِإمامَتِهِ، المُنْتَظِرینَ لِظُهُورِهِ، أفْضَلُ مِنْ أهْلِ کُلِّ زَمانٍ.
ای أبا خالد! مردمان زمان غیبت امام زمان (عج)، اگر به امامتش اعتقاد داشته و برای ظهورش انتظار برند، از مردم همۀ دورانها برترند.
O’ Aba Khaled, the people living in the time of Imam Mahdī’s major occultation are superior to the people living in every other period, provided that they believe in his leadership and if they await his reappearance
کمال الدین و تمام النّعمة، ص 320
یاری ضعیف
امام رضا علیه السلام:
عَونُکَ لِلضَّعیفِ أفْضَلُ مِنَ الصَّدَقَةِ.
کمک تو به ناتوان بهتر از صدقه دادن است.
Your assisting the helpless is better than alms-giving
تحف العقول، ص 470
پیامبر صلىاللهعلیهوآله : إنّ مِن شَرِّ عِبادِ اللّهِ مَن تُکرَهُ مُجالَسَتُهُ لِفُحشِهِ
بدترین بندگان خدا کسى است که از ترس فحش او ، همنشینى با او را خوش ندارند .
الکافی: ج 2 ، ص 325 ، ح 8 (میزان الحکمة : ج 2 ، ص 1422)
امام علی علیه السلام:
إغْتَنِمُوا الدُّعاءَ عِنْدَ خَمْسَةِ مَواطِنَ: عِنْدَ قِرائَةِ الْقُرْآنِ، وَ عِنْدَ الاْذانِ، وَ عِنْدَ نُزُولِ الْغَیْثِ، وَ عِنْدَ الْتِقاءِ الصَفَّیْنِ لِلشَّهادَةِ، وَ عِنْدَ دَعْوَةِ الْمَظْلُومِ، فَاِنَّهُ لَیْسَ لَها حِجابٌ دوُنَ الْعَرْشِ.([1])
حضرت امیر المومنین امام علی (علیه السلام) فرمود: پنج موقع را براى دعا و حاجت خواستن غنیمت شمارید:
موقع تلاوت قرآن، موقع اذان، موقع بارش باران، موقع جنگ و جهاد ـ فى سبیل اللّه ـ موقع ناراحتى و آه کشیدن مظلوم. در چنین موقعیت ها مانعى براى استجابت دعا نیست.
مشورت
امام علی علیه السلام:
الاِسْتِشَارَةُ عَیْنُ الهِدایَةِ وَ قَدْ خاطَرَ مَنِ اسْتَغنَى بِرَأْیِهِ.
مشورت چشم هدایت است و آن که تنها با رأى خود ساخت، خود را به مخاطره انداخت.
Consultation is the chief way of guidance; he who is content with his own opinion endangers himself
نهجالبلاغه، حکمت 211
امام صادق علیهالسلام : إنّ الصَّدَقَةَ تَقضی الدَّینَ وتَخلُفُ بالبَرکَةِ
صدقه ، دَین را ادا و برکت را جایگزین مىکند .
الکافی : ج 4 ، ص 9 ، ح 1 (میزان الحکمة : ج 4 ، ص 3354)
منزلت حضرت معصومه علیها السلام
امام صادق علیه السلام:
و تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شِیعَتی الجَنَّةَ بِأجْمَعِهِمْ.
همه شیعیان من با شفاعت او (فاطمۀ معصومه) وارد بهشت خواهند شد.
My followers will enter the paradise through her (i.e. Ma‘suma's) intercession
بحار الأنوار، ج 75، ص 228
امام باقر علیهالسلام : إنّ اللّهَ عَزَّوجلَّ یُحِبُّ المُداعِبَ فی الجَماعةِ بلا رَفَثٍ
خداوند عزوجل دوست دارد کسى را که با مردم شوخى کند ؛ بى آن که سخن زشت بر زبان آورد .
الکافی: ج 2 ، ص 663 ، ح 4 (میزان الحکمة : ج 4 ، ص 2897)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله : مَن رَأى مَوضِعَ کلامِهِ مِن عَمَلِه قَلَّ کلامُهُ إلاّ فیما یَعنیهِ
هر کس جایگاه سخنش را جزء کردارش ببیند ، کم سخن مىشود ، مگر در جایى که مفید باشد
الکافی : ج 2 ، ص 116 ، ح 19 (میزان الحکمة : ج 3 ، ص 2738)
امام صادق علیهالسلام : نِعمَ العَونُ الدُّنیا علَى الآخرَةِ
چه خوب یارى است دنیا براى آخرت .
الکافی: ج 5 ، ص 72 ، ح 8 (میزان الحکمة : ج 3 ، ص 2303)
دعاؤه بعد التزویج
عن المیثمی رفعه قال: أتی رجل امیرالمؤمنین علیه السلام فقال له: انّی تزوّجت فادع الله لی، فقال: قل:
اَللَّهُمَّ بِکَلِماتِکَ اسْتَحْلَلْتُها، وَ بِاَمانَتِکَ اَخَذْتُها، اَللَّهُمَّ اجْعَلْها وَلُوداً وَدُوداً، لاتَفْرَکُ، تَأْکُلُ مِمَّا راحَ، وَ لاتَسْأَلُ عَمَّا سَرَحَ.
دعای آن حضرت برای کسی که ازدواج کرده است
میثمی مرفوعاً از آن حضرت روایت کرده که مردی نزد ایشان آمد و گفت: ازدواج کردهام برایم دعا کنید، فرمود: بگو:
خدایا! به موجب آیات تو او را بر خود حلال کردم، و او را بعنوان امانت در اختیار گرفتهام، خدایا او را زاینده و مهربان قرار ده، بگونهای که آنچه در اختیار اوست را بخورد و خواستار آنچه ندارد نباشد.
(منبع: صحیفه امیرالمومنین علی علیه السلام باب النکاح)
نشانه‌های عالم
امام حسین علیه السلام:
مِنْ دَلائِلِ العالِمِ اِنْتِقادُهُ لِحَدیثِهِ وَعِلمُهُ بِحَقائِقِ فُنونِ النَّظَرِ.
از نشانه‌های عالم، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از عمق نظرات مختلف است.
Form among the signs of a scholar are criticising his own words and thoughts and being aware of the depth of various views
بحار الأنوار، ج 78، ص 119
اسراف
امام علی علیه السلام:
ما فَوْقَ الکَفافِ إسْرافٌ.
هر آنچه بیش از اندازه کفایت باشد، اسراف است.
Consuming more than needed is termed extravagance
مستدرک الوسائل، ج 15، ص 271
فضیلت روز جمعه
امام صادق علیه السلام:
یَخْرُجُ قائِمُنا أهْلَ البَیْتِ یَوْمَ الجُمُعَةِ.
قائم ما خاندان پیامبر، روز جمعه قیام می‌‌کند.
The (awaited) upright Imam will rise on Friday
بحار الأنوار، ج 52، ص 279
غسل جمعه
امام صادق علیه السلام:
غُسْلُ یَوْمِ الْجُمُعَةِ طَهُورٌ وَ کَفّارَةٌ لِما بَینَهُما مِنَ الذُّنوُبِ مِنَ الْجُمُعَةِ إلی الْجُمُعَةِ.
غسل جمعه سبب پاکی و کفّارۀ گناهان از جمعۀ پیش تا این جمعه است.
Friday's ablution cleanses you and atones for your sins committed from the previous Friday up to the present one
وسائل الشیعه، ج 3، ص 315
همچون پاره‌های آهن
امام کاظم علیه السلام:
رَجُلٌ مِنْ أهْلِ قُمَ یَدْعوُ النّاسَ إلَی الحَقِّ، یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ کَزُبَرِ الحَدیدِ.
مردی از قم، مردم را به حق فرا می‌خواند و گروهی چون پاره‌های آهن [استوار]، پیرامون او گرد می‌آیند.
There will be a man from Qom who will call people towards truth. A group of them will respond to his call and will rally round him like pieces of iron
بحارالأنوار، ج 57، ص 216
بخشنده‌ترین مردم
امام حسین علیه السلام:
إنَّ أجْوَدَ النَّاسِ مَنْ أعْطَی مَنْ لا یَرْجُو.
بخشنده‌ترین مردم کسی است که به آنکه چشم امید به او نبسته، بخشش کند.
The most bountiful person is one giving out generously to someone not expecting him to do so
کشف الغمّه، ج 2، ص 239